Tytułowe „rozlane mleko” odnosi się do obron i procesów zachodzących u rodziców, którzy muszą pogodzić się ze stratą (aktualną lub pochodzącą z dalekiej przeszłości) i przeżyć żałobę. Myśląc o „płaczu nad rozlanym mlekiem”, odwołujemy się zarówno do siły tego procesu, jak i do korzyści płynących z przeżycia towarzyszącego mu bólu.

Bohaterką poszczególnych rozdziałów jest często kobieta, która na skutek ciąży zostaje umieszczona między dwoma pokoleniami: jako dziecko rodziców będących jeszcze w fazie prokreacji, a zarazem jako matka swojego nienarodzonego niemowlęcia. Kiedy jej przestrzeń cielesną stopniowo wypełnia wzrastający płód, w jej rzeczywistości wewnętrznej ożywa fantazmatyczne niemowlę – przeniesieniowy pojemnik na jej obawy i pragnienia – które reaktywuje jej uśpione, przeszłe relacje oraz rozbudza w niej nadzieje, oczekiwania i najskrytsze pragnienia dotyczące więzi z drugim człowiekiem.

Artykuły zamieszczone w niniejszej książce były pierwotnie wygłoszone jako seria otwartych wykładów, które organizowano przez wiele lat w Instytucie Psychoanalizy w Londynie. Wszystkie osoby zaangażowane w powstanie tej książki są psychoanalitykami należącymi do Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego.