.

ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)
search
  • ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)
  • ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)
ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65) ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

"ALBO albo"

W zeszycie: W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe (K. Schier), Dziecko w odwróconej rodzinie. Fenomen cywilizacji sukcesu (Z.W. Dudek), Dziecięcy buddowie: technologia buddyjskich „święty   ...Czytaj więcej >>

  • Liczba stron: 161
  • Data wydania: 2018
  • Oprawa: miękka
  • Wydawnictwo: ENETEIA
29,90 zł
19,00 zł Oszczędność % procent
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką : 29,90 zł Najniższa obniżka 30 dni przed obniżką : 19,00 zł
Brutto Wysyłka zwykle w 24h, gratis od 200 zł
Ilość

Wysyłka do: 2 dni roboczych

Dostawa: od 12 zł | gratis od 200 zł

Stan: Nowy

account_circleWyślij do znajomego
ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

W zeszycie: W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe (K. Schier), Dziecko w odwróconej rodzinie. Fenomen cywilizacji sukcesu (Z.W. Dudek), Dziecięcy buddowie: technologia buddyjskich „święty

 

Akceptuję zasady polityki prywatności  

help_outlineZapytaj o produkt
ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

ALBO albo Dorosłe dzieci 1/2018 (65)

W zeszycie: W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe (K. Schier), Dziecko w odwróconej rodzinie. Fenomen cywilizacji sukcesu (Z.W. Dudek), Dziecięcy buddowie: technologia buddyjskich „święty

 

Akceptuję zasady polityki prywatności  

raj, kryzys, odpowiedzialność

Jungowskie inspiracje
Encyklopedia Jungowska: Animus – Kazimierz Pajor 

Od psychologii do autopsychoterapii
W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe – Katarzyna Schier

Archetypy w kulturze
Miejsce zagubienia – miejsce umocnienia. Krótka historia labiryntu – Paweł Fijałkowski 

Nasze tożsamości
Od indywiduacji do infantylizacji. Maniakalny system rodzinny – Tomasz Olchanowski
Dziecko w odwróconej rodzinie. Fenomen cywilizacji sukcesu – Zenon Waldemar Dudek  

Dialog kultur
Zajnab al‑Ghazali – kobieta i misjonarka – Ewa Machut‑Mendecka
Dziecięcy buddowie: technologia buddyjskich „świętych” na Zachodzie – Jacek Sieradzan

Z poetyki archetypów
Kto idzie? Hamlet. O mężczyźnie, któremu nie dane było wejść do królestwa dorosłych – Jadwiga Wais 
Bajki – Tomasz Bohajedyn  

Na granicy epok
Nietzscheański wielbłąd, lew i dziecko – przemiana zorientowana na proces – Arkadiusz Tabero 
Ślepnąc od świateł, ślepnąc od prawdy – Zenon Waldemar Dudek

Forum psychologii kultury
Recenzje: Symbole człowieka – Czesław Nosal (C.G. Jung, "Człowiek i jego symbole")  
Realny świat? – Paweł Karpowicz (P.R. Wojciechowski, "Światy zastępcze. Samotność wobec kultury")   
Eseje: Zastosowanie systemowej terapii rodzinnej w terapii zaburzeń psychicznych – Elwira Blazewicz   
Dyskusje: Eliksir wiecznej młodości, czyli o niedojrzałości człowieka Zachodu – Robert Jęczeń


 

Adult Children (1/2018)

Contents

Editorial note

Jungian inspirations
Jungian Encyclopedia: Animus – Kazimierz Pajor

From psychology to autopsychotherapy
In the mask of adulthood. Reversal of roles in the family as an interpersonal, intrapsychic and cultural phenomenon – Katarzyna Schier

Archetypes in Culture
A place of being lost – a place of strengthening. A brief history of the maze – Paweł Fijałkowski 

Our Identities
From individuation to infantilization. Manic family system – Tomasz Olchanowski 
A child in an inverted family. The phenomenon of the civilization of success – Zenon Waldemar Dudek  

Dialogue of the Cultures
Zajnab al‑Ghazali – Women and missionary – Ewa Machut‑Mendecka  
Children’s Buddhas: technology of Buddhist “saints” in the West – Jacek Sieradzan   

The Poetics of Archetypes
Who is going? Hamlet? About a man who was not given access to the realm of adults – Jadwiga Wais   
Fairy tales – Tomasz Bohajedyn  

At the Turn of Epochs
Nietzschean camel, lion and child – process-oriented transformation – Arkadiusz Tabero

Psychology of Culture Forum
Reviews: Symbols of man – Czesław Nosal (C.G. Jung, Man and His Symbols)
The real world? – Paweł Karpowicz (P.R. Wojciechowski, Światy zastępcze. Samotność wobec kultury [Substitute worlds. Loneliness to culture])   
Essays: Application of systemic family therapy in the treatment of mental disorders – Elwira Blazewicz   
Discussions: Elixir of youth. A few words about immaturity of human of West – Robert Jęczeń   

Information about Authors  

EAN
977123008018601
Waga
0.28 kg
Wydanie
65
Szerokość
16 cm
Wysokość
23 cm
Format
160x230 mm
ISSN
1230-0802
EAN dodatkowy
9771230080650

Możesz także polubić

Fenomen Junga. Dzieło, inspiracje, współczesność
Nowy
-32,14%
Podstawy psychologii Junga. Od psychologii głębi do psychologii integralnej
Nowy
-30%
Psychologia archetypów Junga
Nowy
-30%
Jungowska psychologia marzeń sennych
Nowy
-30%
Spotkania z Jungiem
Nowy
-57,14%
ALBO albo Jedność przeciwieństw. Jung nieznany 3-4/2011
Nowy
-34,48%
ALBO albo Dzieło Junga 1/2017
-36,45%
Psychologia chłopca według Junga. Na początku była nieświadomość
-30%
Torba bawełniana z nadrukiem
-40%
ALBO albo Wieczny chłopiec, wieczna dziewczynka 2/2018 (66)
-36,45%

W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe

Katarzyna Schier

Wprowadzenie

Odwrócenie ról w rodzinie, czyli parentyfikacja, to sytuacja, w której dziecko poświęca własne potrzeby otrzymywania opieki od bliskich mu dorosłych osób i przejmuje opiekę nad nimi. Za Nancy Chase przyjmuję następującą definicję tego zjawiska:

"Parentyfikacja w rodzinie obejmuje związaną z działaniem i/lub emocjonalną zamianę ról, w której dziecko poświęca własne potrzeby – uwagi, bezpieczeństwa i uzyskiwania wsparcia w rozwoju – po to, aby dostosować się do instrumentalnych lub emocjonalnych potrzeb rodzica i troszczyć się o nie" (Chase, 1999, s. 5).

Badacze różnicują dwa rodzaje parentyfikacji: instrumentalną oraz emocjonalną (Schier, 2017). Dziecko może opiekować się rodzicem, który jest chory fizycznie lub/i psychicznie, rodzeństwem (także niepełnosprawnym), może występować w roli tłumacza w sytuacji emigracji rodziny, pełnić funkcję osoby sprzątającej dom, kucharza, zaopatrzeniowca, może zarabiać pieniądze dla rodziny. Są to cechy parentyfikacji instrumentalnej. W literaturze przedmiotu (za: Schier, 2017) przyjmuje się, że znacznie poważniejsze konsekwencje dla funkcjonowania danej osoby ma parentyfikacja emocjonalna. Dziecko może być „terapeutą” dla rodzica, który ma trudności psychiczne (np. może chcieć go chronić przed depresją), może być buforem i mediatorem w relacji rodziców, pełnić rolę osoby wzmacniającej poczucie wartości rodzica, stając się przedłużeniem jego Ja idealnego (np. poprzez swoje wyjątkowe osiągnięcia i sukcesy), czy wreszcie być partnerem rodzica (niekiedy także w kontekście seksualizacji kontaktu).

Pojęcie „parentyfikacji” zostało stworzone przez Ivána Böszörményi‑Nagy’ego i Geraldine Spark (1973; za: Schier, 2017) dla opisania zjawiska związanego z życiem rodzinnym w ogólnym rozumieniu, nie zaś wyłącznie ze specyficzną dysfunkcją rodziny.

Niektórzy autorzy, na przykład Nancy D. Chase (1999), rozróżniają dwa rodzaje parentyfikacji: „zdrową” (adaptacyjną) oraz „patologiczną” (destrukcyjną). „Zdrowa” parentyfikacja ma najczęściej charakter czasowy, a zachowania dziecka są doceniane i waloryzowane przez rodzinę. Może ona prowadzić do rozwoju odpowiedzialności u dziecka. Może ono powiedzieć do siebie: „Czasem, gdy jest to potrzebne (np. rodzina jest w kryzysie), zajmuję się dorosłymi”. „Destrukcyjna” parentyfikacja natomiast ma często charakter stały, a co ważniejsze – jest zjawiskiem utajonym. Dziecko ma przeświadczenie, że „zawsze opiekuje się matką, ojcem, rodzeństwem lub dziadkami” i że te działania przekraczają jego możliwości radzenia sobie.

Przyjmuje się, że istnieją grupy ryzyka dla rozwoju odwrócenia ról w rodzinie. Należą do nich: dzieci z rodzin ubogich, dzieci, których rodzice są młodzi wiekiem, dziewczynki oraz pierwsze lub najstarsze dzieci w rodzinie. Mogą to być także dzieci rodziców chorych fizycznie lub psychicznie, dzieci rodziców uzależnionych (od alkoholu czy narkotyków), dzieci posiadające niepełnosprawne rodzeństwo, dzieci rodziców będących w konflikcie lub w trakcie rozwodu, dzieci wychowywane przez jednego rodzica (z powodu śmierci opiekuna, rozwodu lub rozstania), dzieci z rodzin zastępczych oraz dzieci imigrantów.

Zdaniem Gregory’ego Jurkovica (1997), opisując parentyfikację, powinno się wziąć pod uwagę kilka istotnych elementów. Są to:

  • otwartość (w mówieniu o zadaniach dziecka);
  • rodzaj podejmowanej przez dziecko pracy;
  • rozmiar przypisywanej dziecku odpowiedzialności;
  • adekwatność zadań do wieku dziecka;
  • to, kim jest osoba, którą dziecko ma się zajmować;
  • poziom internalizacji potrzeb opiekunów przez dziecko;
  • charakter granic w danej rodzinie;
  • zasadność działań dziecka z punktu widzenia społecznego i etycznego.

Lisa Hooper (2007) uważa, że parentyfikacja spełnia niektóre kryteria doświadczenia traumatycznego. Po pierwsze, często pozostawia dziecko z wrażeniem, że nie ma ono kontroli nad sytuacją w rodzinie. Po drugie, kiedy dziecko po raz pierwszy doświadcza parentyfikacji – w zależności od wieku i poziomu dojrzałości – czuje się najczęściej źle wyposażone do tego, żeby dźwigać rolę opiekuna w rodzinie. Po trzecie, literatura odnosząca się do rezultatów badań empirycznych potwierdza tezę, że parentyfikacja może prowadzić, i prowadzi, do długotrwałych problemów funkcjonowania zarówno dziecka, jak też potem osoby dorosłej.

Mechanizm działania odwrócenia ról w rodzinie należy opisywać, odwołując się do trzech pokoleń – dzieci, rodziców oraz dziadków.

W masce dorosłości. Odwrócenie ról w rodzinie jako zjawisko interpersonalne, intrapsychiczne i kulturowe

Katarzyna Schier

Parentyfikacja, czyli odwrócenie ról w rodzinie, jest przykładem transgeracyjnego przekazu traumy. W tekście przedstawię namysł nad tym zjawiskiem. Wskutek odwrócenia ról dziecko staje się opiekunem rodzica lub rodziców. Może być rodzinnym terapeutą, mediatorem, katalizatorem napięć lub „podziwiaczem” (parentyfikacja emocjonalna); może opiekować się chorym rodzicem, zarabiać pieniądze, prowadzić dom, być tłumaczem w sytuacji emigracji (parentyfikacja instrumentalna).
W odwołaniu do wyników badań własnych oraz na przykładach klinicznych przedstawiam skutki parentyfikacji, w szczególności dotyczące sfery cielesnej (zaburzenia psychosomatyczne i zaburzenia obrazu ciała).

Słowa kluczowe: obraz ciała, parentyfikacja emocjonalna, parentyfikacja instrumentalna, trauma, zaburzenia psychosomatyczne.


Miejsce zagubienia – miejsce umocnienia. Opowieść o labiryncie życia

Paweł Fijałkowski

Labirynt kojarzy nam się przede wszystkim ze starożytną Kretą, z mitycznym Minotaurem oraz Tezeuszem i Ariadną. Słowa labirynt używamy często w potocznym znaczeniu miejsca beznadziejnego błądzenia, na ogół nie zdając sobie sprawy z tego, że mamy do czynienia przede wszystkim z symbolem wędrówki w poszukiwaniu duchowego umocnienia. Przeżycia o charakterze labiryntowym są próbą siły ducha, prowadzącą do zatracenia lub inicjującą przemianę, podczas której jaźń łączy świat zewnętrzny i wewnętrzny w psychiczną pełnię. Poznawszy swe popędy, lęki i pragnienia, powracamy do świata umocnieni duchowo, lepiej przygotowani do tego, by sprostać wyzwaniom otaczającej nas rzeczywistości.

Słowa kluczowe: labirynt, indywiduacja, inicjacja, jaźń, Jung, nieświadomość.


 

Od indywiduacji do infantylizacji. Maniakalny system rodzinny

Tomasz Olchanowski

Już ponad pół wieku temu słynny teoretyk i krytyk kultury masowej Dwight MacDonald wieszczył, że nadeszła era udoroślonych dzieci infantylnych dorosłych. W wieku XXI możemy powiedzieć, że proces ten doprowadził do pojawienia się maniakalnego systemu rodzinnego, gdzie nie tylko dzieciństwo i dorosłość zamieniają się swoimi miejscami, ale też odwróceniu ulegają procesy związane z inicjacją w naturę i inicjacją w kulturę.

Słowa kluczowe: infantylizacja, Cień, cel naturalny, cel kulturowy, dzieciństwo, dorosłość, starość.


 

Dziecko w odwróconej rodzinie. Fenomen cywilizacji sukcesu

Zenon Waldemar Dudek

Zdaniem Junga, dziecko jest naturalnie powiązane z rodziną i nie tylko przeczuwa konflikty występujące między rodzicami, ale odbiera także ich zapowiedzi. Podstawową atmosferę rodziny tworzą wzorce matki, zapewniające bezpieczeństwo i integrację z tym, co znane, oraz wzorce ojca, budzące inicjatywy rozwojowe, dostarczające zrozumienia i doświadczenia tego, co nowe. Zależnie od intensywności negatywnych wpływów, zakłócenia i deficyty w zakresie roli ojca i roli matki tworzą atmosferę rodzinną deficytową bądź zaburzoną.
Poważnym zaburzeniem rodziny, głęboko ingerującym w umysł i reakcje dziecka jest „rodzina odwrócona”. W takiej rodzinie dzieci pełnią istotną część lub nawet większość zadań i ról rodzicielskich. Ich zadaniem jest troszczenie się o siebie i innych, przyspieszone poznawanie świata oraz działanie na zasadach samodzielności i odpowiedzialności, a nie zabawy i uczenia się. Nie byłoby zjawiska odwróconej rodziny na szeroką skalę, gdyby nie podobne zjawisko odwrócenia ról w szerszym życiu społecznym.

Słowa kluczowe: deficyt matki, deficyt ojca, konflikty, role, wzorce, bezpieczeństwo, infantylizacja.


 

Zajnab al‑Ghazali – kobieta i misjonarka

Ewa Machut‑Mendecka

Zajnab al‑Ghazali (1917-2005) jest egipską kaznodziejką i misjonarką, jako jedna z pierwszych w świecie arabskim, odnosiła zasady islamu do praw kobiet. Nie uznawała się za feministkę islamska, choć pod tym mianem przeszła do historii, uważała bowiem, że islam zaspokaja wszelkie potrzeby kobiet i jeśli przestrzegają jego zasad, cieszą się szczęściem i zadowoleniem. Nie ma więc powodu, żeby walczyć o emancypację czy feminizm. Z powodu swoich przekonań, przebywała w więzieniu, w którym pisała pamiętnik Ajjam min hajati (Dni mojego życia) i który jest jednym z głównych źródeł na temat jej biografii i działalności oraz dokumentem epoki.
Słowa kluczowe: feministka, islam, prawa kobiet, biografia.


 

Dziecięcy buddowie: technologia buddyjskich „świętych” na Zachodzie

Jacek Sieradzan

W tekście omawiam postaci kilkorga dzieci urodzonych na Zachodzie, które zostały uznane przez wybitnych mnichów tybetańskich za inkarnacje znanych lamów i/lub mnichów tybetańskich. Wśród nich są m.in. Ossian Kennard MacLise, Khjentse Jeśi Namkhai, Elijah Ary, Gesar Mukpo, Osel Torres i Reuben Adrian Derksen. Niemal wszyscy mają problem z tożsamością. Czują się samotni i zagubieni, rozdarci między dwoma światami: tybetańskim i zachodnim. Niektórzy nie wiedzą, kim są. Nie są pewni, czy mają zaakceptować narzuconą im przez innych tożsamość poprzednika reinkarnacyjnego, czy być kimś innym. Większość z nich nie przekazuje nauk, inicjacji i błogosławieństw, siedząc na tronach, jak ich tybetańscy odpowiednicy. Niektórzy porzucili stan mnisi, a kilku nawet przestało być buddystami. Niektórzy tulku nie sprostali wysokim oczekiwaniom innych buddystów. Część z nich uważa, że lepiej się przysłużą innym, jeśli będą podążać za własnymi pasjami, aniżeli spełniać oczekiwania innych, czyli, że, przykładowo, będą lepszymi artystami niż buddystami.

Słowa kluczowe: dzieciństwo, inkarnacja, mnisi, tożsamość.


 

Kto idzie? Hamlet? O mężczyźnie, któremu nie dane było wejść do królestwa dorosłych

Jadwiga Wais

Hamlet, ten wykształcony inteligent z dobrego, zamożnego domu zostawił po sobie stos zabitych. Dziełem życia tego utalentowanego, oczytanego trzydziestolatka nie jest poemat, traktat filozoficzny, wkład w nowoczesne rządzenie Danią, założenie rodziny i mądre wychowanie własnych dzieci. Dziełem jego życia jest krwawa masakra. Dlaczego? Hamlet nie jest przecież urodzonym zbrodniarzem. Stał się nim, wychodząc z fałszywych przesłanek.
Kluczowe konflikty naszego życia są nierozwiązywalne. Można je jedynie przerosnąć. Hamlet odrzucił trudny proces stawania się mężczyzną. Nie był zdolny ani do wszczęcia jawnego procesu sądowego przeciwko zabójcy swojego ojca, ani do aktu łaski. Wybrał trzecią drogę: sen o ostatecznej zemście. Jego życie płynęło pod banderą: „co powinienem robić”. Wszyscy kochali Hamleta, ale on sam był ślepy na miłość.

Słowa kluczowe: Ofelia, włada, zdrada, zbrodnia, ufność, sen.


 

Nietzscheański wielbłąd, lew i dziecko – przemiana zorientowana na proces

Arkadiusz Tabero

Wielbłąd, lew i dziecko – to klasyczny już, symbolicznie zobrazowany przez Nietzschego model przemiany osobowości, który Jung opisuje jako proces indywiduacji. Jakie są mechanizmy i niebezpieczeństwa tej drogi, która u Nietzschego – opisana też obrazem linoskoka „wędrującego” na wysoko rozpostartej między dwiema wieżami linie – skończyła się w tragiczny sposób? Jakie jest niebezpieczeństwo „zawładnięcia” przez archetyp i „utknięcia” w jednej z „ról”, zatrzymania i usztywnienia psychiki w jednej formie przystosowawczej? Jaką pomoc i rozwiązanie może zaproponować psychologia zorientowana na proces w obliczu przemożnej siły jungowskich archetypów i nietzscheańskiej destrukcji?
Słowa kluczowe: człowiek, archetyp, osobowość rozwój, indywiduacja.


 

Zastosowanie systemowej terapii rodzinnej w terapii zaburzeń psychicznych

Elwira Blazewicz

W referacie przedstawiam krótki zarys historii terapii rodzinnej na Zachodzie, jej sytuację prawną w chwili obecnej w Niemczech oraz zastosowanie w klinice psychiatrycznej i prywatnym instytucie w Niemczech w latach dziewięćdziesiątych XX wieku.
Według założeń terapii rodzinnej pacjent jest nosicielem symptomu, który odzwierciedla zaburzony system rodzinny. Korekta systemu wymaga zidentyfikowania ról wyznaczonych poszczególnym jego członkom oraz naprawy zaburzonych schematów komunikacji. Zidentyfikowanie prawdziwego podłoża napięć i źródeł problemów w rodzinie powoduje często dramatyczną, korzystną zmianę lub ustąpienie symptomów u pacjenta jako „sprawcy” rodzinnych kłopotów, a w rzeczywistości jest on delegowany do tej roli przez „system”. Proces uczenia się nowych wzorów komunikacji pomaga rodzinie w znalezieniu równowagi.

Słowa kluczowe: rodzina, symptom, rola,  komunikacja.


 

Eliksir wiecznej młodości czyli o niedojrzałości człowieka Zachodu

Robert Jęczeń

W swoich rozważaniach podejmuję problem niedojrzałości człowieka współczesnego w kulturze zachodniej. Postrzegam ludzkie istnienie holistycznie, jako zanurzone w kontekście swoich czasów, kultury i techniki. Stosuję podejście głównie kulturoznawcze i filozoficzne, wspieram się także psychologią Carla Gustava Junga.
Zakładam, że współczesny człowiek jest osobą bardziej estetyczną niż etyczną i jego życie nie jest już rozwojem od narodzin po starość, ale próbą zatrzymania się jak najdłużej na poziomie wieku młodego. Zauważam, że ludzie młodzi i w średnim wieku kładą coraz większy nacisk na przyjemność i szeroko rozumiane doznania estetyczne, uciekając od zobowiązań typu małżeństwo czy rodzicielstwo. Człowiek naszej kultury coraz częściej zrywa z tradycją i wartościami przodków i szuka ich w ofercie popkultury.
Panaceum na taki stan rzeczy to, moim zdaniem, powrót do modelu życia jako „drabiny” i – poprzez indywiduację – dalszy rozwój ku w pełni akceptowanej i szanowanej starości.
Słowa kluczowe: Carl Gustav Jung, człowiek współczesny, dojrzewanie, estetyka, indywiduacja, kultura Zachodu, seksualność, starość, tradycja, wygląd.

Tomasz Bohajedyn – rysownik w polskiej edycji „Le Monde diplomatique”; publikuje również w wielu innych czasopismach w kraju i za granicą: w „Midraszu”, „Ricie Baum”, „Kresach” i „Op. cit.”. Wystawiał między innymi w Klubie Polskich Nieudaczników w Berlinie, na Rozbracie w Poznaniu, w Le Madame w Warszawie, w Galerii Teatru Komuna Otwock, w Galerii Officyny w Szczecinie i w Galerii Garbary 48 w Poznaniu. Opublikował tomiki Kongo (2007), Spaghetti western (2008), Osad (2010), Las idzie (2012). Od 2014 roku także wydawca – krakowskie wydawnictwo Cztery Strony.

Elwira Blazewicz – ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim i podyplomowe Studium Systemowej Terapii Rodzinnej w Psychoterapeutycznym Instytucie Burg Bergerhausen w Duisburgu (Niemcy). Jest członkiem zespołu Międzynarodowej Agencji Prasowej „New York Reporters”. Jej artykuły i sprawozdania ukazały się w pismach: „Kwartalnik Historyczny”, „Internationale Zeitschrift für Humanistisches Psychodrama”, „Nowy Dziennik”, „Aura, Metro‑Polonia” oraz w polsko‑czeskim czasopiśmie „Bohemia”. Mieszka w Niemczech.

Zenon Waldemar Dudek – psychiatra, psychoterapeuta, twórca programu dla liderów „Linia życia”, autor i współautor publikacji z zakresu psychologii Junga, psychologii kultury i psychologii marzeń sennych (Psychologia integralna Junga, Jungowska psychologia marzeń sennych, Psychologia mitów greckich, Psychoterapia. Teoria i Psychoterapia. Szkoły i metody). Redaktor naczelny pisma „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”. Organizator Forum Inspiracji Jungowskich. Powołał Fundację Instytut Psychologii i Kultury ERANOS, której celem jest łączenie świata nauki, a zwłaszcza psychologii, ze światem kultury. Prowadzi szkolenia i mentoring dla liderów (rozwój osobisty, strategie przywództwa).

Robert Jęczeń – mieszka w Lublinie. Magister polonistyki oraz kulturoznawstwa, licencjat antropologii kulturowej, doktor filozofii w zakresie estetyki. Autor tomiku wierszy Liryki

Paweł Fijałkowski – archeolog i historyk, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie; zajmuje się dziejami Żydów w dawnej Polsce (X–XVIII w.), historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza oraz homoerotyzmem w starożytnej Grecji i Rzymie. Autor książek: Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym (2007), Homoseksualizm. Wykluczenie – transgresja – akceptacja (2009), Homoseksualność daleka i bliska. Słowa – mity – symbole (2014), Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm. Niezwykłe wątki europejskiej tożsamości (2016).

Paweł Karpowicz – socjolog, dr nauk hum. Interesuje się problematyką rozwoju człowieka. Pracował szereg lat w dziedzinie terapii i psychoterapii. Zajmuje się medytacją i prowadzi zajęcia w tej dziedzinie. Ostatnio był wykładowcą na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Białymstoku. Autor kilku książek, m.in. Terapia wewnętrznego dziecka, Szczęśliwe źdźbło trawy – praktyka jogi i buddyzmu oraz Narkotyki. Jak pomóc człowiekowi i jego rodzinie.

Ewa Machut‑Mendecka – absolwentka arabistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się kulturą, problematyką społeczną i etnologiczną obszarów muzułmańskich oraz religią islamu. Autorka wielu artykułów i książek, w tym: Współczesny dramat egipski (1984), Główne kierunki rozwojowe dramaturgii arabskiej (1992), The Art of Arabic Drama. A Study in Typology (1997), Studies in Arabic Theatre and Literature (2000), Archetypy islamu (2004), Świat tradycji arabskiej (2005), Kultura arabska. Mity, literatura, polityka (2012). Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego.

Czesław S. Nosal – prof. dr hab., psycholog Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu. Kierownik Katedry Psychologii Poznawczej i Różnic Indywidualnych na tej uczelni. Naukowo zajmuje się inteligencją, zdolnościami umysłowymi, stylami poznawczymi, wpływem mediów na umysł, stylami kierowania, myśleniem twórczym i rozwiązywaniem problemów. Autor publikacji poświęconych inteligencji oraz psychologii pracy, w tym: Psychologicznych modeli umysłu, Psychologii decyzji kadrowych, Psychologii myślenia i działania menedżera.

Tomasz Olchanowski – dr hab., adiunkt w Katedrze Teorii Wychowania i Antropologii Pedagogicznej Uniwersytetu w Białymstoku (wcześniej w Zakładzie Psychoanalizy i Myśli Humanistycznej). Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach historii kultury i rozwoju cywilizacji, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji psychicznej człowieka, źródłach filozofii, problematyce przemiany duchowej. Autor książek: Jungowska interpretacja mitu ojca w prozie Brunona Schulza (2001), Psychologia pychy (2003), Duchowość i narcyzm (2006), Wola i opętanie (2008, wyd. 2 posz. 2010), Pedagogika a paradygmat nieświadomości (2013), Kultura manii (2016) i kilkudziesięciu artykułów.

Kazimierz Pajor – ks. dr, po studiach filozoficzno‑teologicznych w Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie (1985); studia doktoranckie na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu zakończył rozprawą doktorską Rola archetypu w analitycznej psychologii C.G. Junga (1990). Autor wielu artykułów nt. teologii i psychologii głębi oraz książek Psychologia archetypów Junga (2004), Śladami Junga (2006, wyd. II 2008), Psychoanaliza Freuda po stu latach (2009), Die Freude am Glauben (2013). Jako teolog zainteresowany jest szczególnie możliwością włączenia krytycznie ocenionych teorii psychologii głębi do różnych dziedzin teologii. Współpracuje z Redakcją „ALBO albo” i wydawnictwem ENETEIA. Mieszka i pracuje w Niemczech.

Katarzyna Schier – prof. dr hab., pracuje w Katedrze Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła pięcioletnie studia podyplomowe z psychoterapii dzieci i młodzieży w Heidelbergu. Jest psychoanalityczką i psychoterapeutką psychoanalityczną. Główne obszary zainteresowań naukowych to: mechanizmy rządzące psychoterapią, problematyka genezy chorób psychosomatycznych, tematyka rozwoju oraz zaburzeń Ja cielesnego i obrazu ciała oraz ostatnio – utajone formy przemocy w rodzinie. Jest autorką kilku książek, m.in.: Bez tchu i bez słowa. Więź psychiczna i regulacja emocji u osób chorych na astmę oskrzelową (GWP), Piękne brzydactwo. Psychologiczna problematyka obrazu ciała i jego zaburzeń (Scholar) oraz Dorosłe dzieci. Psychologiczna problematyka odwrócenia ról w rodzinie (Scholar).

Arkadiusz Tabero – dr, filozof, psychoterapeuta, nauczyciel hatha jogi. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologii Procesu. Prowadzi psychoterapię indywidualną i warsztaty z grupami. Długoletni badacz myśli Carla G. Junga i jego kontynuatorów. Pasjonuje się doktryną buddyzmu tybetańskiego i filozofią jogi. Swoimi refleksjami dzieli się w formie wykładów, rozmów radiowych i telewizyjnych oraz publikacji między innymi dla pisma „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”.

Jadwiga Wais – dr, socjolożka, antropolożka baśni i przemiany duchowej. Zajmuje się zagadnieniami z pogranicza filozofii, psychologii, socjologii, psychoanalizy, mitologii, baśni i literatury pięknej. Autorka wielu artykułów oraz książek: Gilgamesz i Psyche (2001), Ścieżki baśni (2007), Bracia Grimm i Siostra Śmierć (2014), Szekspir 401 (2017).

0