Terapia wewnętrznego dziecka jest interesującym nurtem współczesnej...
Minęło 110 lat od narodzin psychoanalizy, która dała początek...
Monografia poświęcona jest analizie działań wolicjonalnych. Autor...
Znamy jedynie część psychiki, ale jej zasięg jest potencjalnie...
Autor omawia i bada kliniczne implikacje dzieła tych analityków –...
Jeśli chcesz urzeczywistniać różnorodne zmiany klientów/pacjentów, to...
Sprawdzą się w pracy z młodzieżą i dorosłymi w obszarach emocji, potrzeb...
Wasilij Wasilijewicz Rozanow (20 IV 1856, Wietługa – 5 II 1919, Siergijew Posad), rosyjski filozof, myśliciel religijny, historyk, religioznawca i publicysta. Ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Moskiewskim i początkowo pracował jako nauczyciel gimnazjalny, później jako urzędnik, by ostatecznie zająć się wyłącznie pisarstwem. Zasłynął jako krytyk moralności odnoszącej się do życia rodzinnego i seksu oraz swoimi atakami na niektóre przejawy życia religijnego jego czasów, czemu sprzyjało nieudane małżeństwo ze starszą o szesnaście lat Apolinarią Susłową (1840–1918), przyjaciółką Fiodora Dostojewskiego, która nie godziła się na rozwód. Największą sławę przyniosły Rozanowowi prace o metafizyce chrześcijaństwa („Ciemne Oblicze” i „Ludzie poświaty księżycowej”) oraz myśli aforystyczne, zapisywane pod wpływem impulsu, których napisał kilka tomów (stąd porównywany z Pascalem). Po rewolucji 1917 roku znalazł się w skrajnej nędzy, pod wpływem wydarzeń napisał wstrząsającą „Apokalipsę naszych czasów”. W ostatnich latach życia przyjaźnił się z wielkim myślicielem rosyjskim, ojcem Pawłem Florenskim (1882–1937), który stał się jego ojcem duchowym.