Poleć:

Kultura ponowoczesna w perspektywach antropologii politeistycznej

Książka składa się z dwunastu szkiców. Rozpoczyna się "Pustką po duszy", kończy zaś esejem Bogowie w naszym życiu, w szkolnej klasie i w sali wykładowej". Chociaż Autora inspirowały psychologia archetypowa, zwana politeistyczną, Jamesa Hillmana oraz myśl... Czytaj więcej >>

Zobacz recenzje >> Przejrzyj fragment >>

Ilość stron: 241
Data wydania: 2019
Oprawa: miękka
Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniw. w Białymstoku

24,00 zł

Opis
Dane
Fragment
Komentarze

Książka składa się z dwunastu szkiców. Rozpoczyna się Pustką po duszy, kończy zaś esejem Bogowie w naszym życiu, w szkolnej klasie i w sali wykładowej. Chociaż Autora inspirowały psychologia archetypowa, zwana politeistyczną, Jamesa Hillmana oraz myśl australijskiego pedagoga Berniego Neville’a, jak też ich powrót do greckiego politeizmu, to jednak szkice te nie są bałwochwalczym tworzeniem nowych dogmatów.

Świat wykreowany przez te szkice rozkwita bardziej dzięki inspiracjom wyrosłym z religii politeistycznych, mitów (nie tylko greckich), dzięki wizjom psychologów głębi, dzięki ideom, które wykluwały się w renesansie, w epoce romantyzmu i w epoce przełomu XIX i XX wieku (belle epoque). Rozkwita dzięki ideom odkurzonym w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku, jak też dzięki działalności tych, którzy sprzeciwiają się i dziś tyraniom monocentrycznych wizji, tak niszczących dla środowiska i niewolących nasze umysły.

Wydanie: pierwsze
Format: 145×205 mm
ISBN: 978-83-7431-566-1
EAN: 9788374315661
Waga: 0,30 kg

Krótkie preludium do antropologii politeistycznej

Termin antropologii politeistycznej zrodził się oczywiście wraz z lekturą pism Hillmana, jak też dzięki wizjom greckich filozofów przedsokratejskich, wizjom Platona, neoplatoników, także tych, których zwiemy neoplatonikami renesansowymi. Antropologia politeistyczna więcej zawdzięcza wielkiej literaturze niż poglądom skostniałych akademików.

Scala to, co zostało rozdzielone, jednocześnie zostawiając temu, co scala, autonomię. Scala filozofię z psychologią, pedagogikę z kulturoznawstwem czy twórczość artystyczną z socjologią. Pedagog czy psycholog nie może być tylko i wyłącznie człowiekiem nauki, obojętnie czy teoretykiem, czy praktykiem, lecz również powinien każdego dnia odkrywać w sobie duszę artysty. Inaczej skostnieje, a wtedy nieustannie powtarzać będzie te same błędy, które przed nim popełnili inni.

Bądź pierwszym który napisze recenzję !