Krótkie preludium do antropologii politeistycznej

1. Pustka po duszy

2. Głębia, myśl i tryby stwarzania duszy

3. Od idei do sofizmatów

4. Sofizmat pedagogiczny i imperium tanatycznej przyjemności

5. Przebudzenie Aresa

6. Od Bogurodzicy do Czarnej Madonny. Fenomen polskiej nekromanii

7. Od kompleksu Tetydy do zimnego patriarchatu

8. Resentyment i kult wewnętrznego zdziczenia

9. Idea charakteru i nastroje (stany duszy)

10. Wojna z bogamni nocy i snu

11. Dusza i myślenie neurotyczne

12. Bogowie w naszym życiu, w szkolnej klasie i w sali wykładowej

Między światem wewnętrznym a światem zewnętrznym

Bibliografia

Nota o Autorze

Krótkie preludium do antropologii politeistycznej

Termin antropologii politeistycznej zrodził się oczywiście wraz z lekturą pism Hillmana, jak też dzięki wizjom greckich filozofów przedsokratejskich, wizjom Platona, neoplatoników, także tych, których zwiemy neoplatonikami renesansowymi. Antropologia politeistyczna więcej zawdzięcza wielkiej literaturze niż poglądom skostniałych akademików.

Scala to, co zostało rozdzielone, jednocześnie zostawiając temu, co scala, autonomię. Scala filozofię z psychologią, pedagogikę z kulturoznawstwem czy twórczość artystyczną z socjologią. Pedagog czy psycholog nie może być tylko i wyłącznie człowiekiem nauki, obojętnie czy teoretykiem, czy praktykiem, lecz również powinien każdego dnia odkrywać w sobie duszę artysty. Inaczej skostnieje, a wtedy nieustannie powtarzać będzie te same błędy, które przed nim popełnili inni.