Część 1: Czym jest empatia i świadomość potrzeb

Rozdział 1: Trzeci Wymiar i Jasność Zintegrowana – wprowadzenie

Rozdział 2: Budowanie kapitału firmy na czynniku ludzkim

Rozdział 3: Podstawowe zasady Porozumienia bez Przemocy

Rozdział 4: Zastosowanie świadomości potrzeb w miejscu pracy

Część 2: Empatia w praktyce

Rozdział 5: Jak zwiększyć własną wydajność

Rozdział 6: Jak zwiększyć wydajność interpersonalną

Rozdział 7: Jak zwiększyć wydajność zespołu i organizacji

Rozdział 8: Narzędzia podejmowania decyzji na podstawie potrzeb

Część 3: Zmieniamy nasze miejsca pracy

Rozdział 9: Miejsce prac wolne od złości, poczucia winy, strachu i wstydu

Rozdział 10: Kontakt z ludźmi, którzy są wyzwaniem dla naszych umiejętności

Rozdział 11: Miejsca pracy przyszłości

Załączniki

Bibliografia

Literatura PbB w Polsce

O Autorce

Przeżycia psychiczne, religijne i mistyczne podczas wspinaczki wysokogórskiej

Jacek Sieradzan

Dla niektórych wspinaczy – podobnie jak dla żyjących wśród nich tubylców – góry nie są tylko masą martwych kamieni, ale także źródłem doświadczenia sacrum. Wielu Nepalczyków i Tybetańczyków traktuje swoje góry jak żywe istoty, uważa je za święte i za rezydencje bóstw. W związku z tym niektórzy (nie tylko tubylcy, ale także zachodni himalaiści) na szczytach składają ofiary bogom1. Do tych himalaistów, którzy pisali, że góry traktują jak świętość, należą Tenzing Norgyay, jeden z dwóch pierwszych zdobywców Everestu (Bowker, 1999, s. 430), Kurt Diemberger (1985, s. 21), Reinhold Messner (1993, s. 88) i Wojciech Kurtyka (O’Connell, 1997, s. 33, 42). Dla Kurtyki (1988/89, s. 40) wspinaczka jest praktyką duchową, prowadzącą do „odkrycia ukrytej natury świata”.

Niektórzy himalaiści uznają wspinaczkę wysokogórską za czynność religijną. Poza Kurtyką wspominali o tym Nicholas O’Donnell (1997, s. 169) i Reinhold Messner (cyt. za: O’Donnell, 1997, s. 33). O tym, że podczas wspinaczki niektórzy się modlą lub traktują wspinaczkę jako modlitwę, wspominali Adam Karpiński (za: Ostrowski 1984, s. 96), Jerzy Kukuczka (za: Malanowski, 1990, s. 76, 145) i Reinhold Messner. Ten ostatni mówił: „Wspinaczka jest dla mnie modlitwą, ponieważ w ścianie jestem w pełni skoncentrowany. Staję się wtedy pusty i otwarty na nowe doznania” (cyt. za: O’Connell, 1997, s. 34).

Za najgłębsze przeżycie mistyczne można uznać doświadczenie kontemplacji, w którym zanika dualizm podmiotowo‑przedmiotowy. Taka jednocząca kontemplacja jest wspólna dla wszystkich tradycji mistycznych, niekoniecznie tych o charakterze religijnym. Kontemplację Skały, która według Romana Rogowskiego (1995, s. 179), księdza katolickiego i alpinisty w jednej osobie, jest właściwa dla alpinistów, można uznać za odmianę kontemplacji słynnego chińskiego poety Li‑po, który pisał: „Siedzimy razem, góra i ja, aż do chwili, gdy zostaje tylko góra” (cyt. za: Goldstein, 1997, s. 132).

Zdaniem Dominique’a Dubarle: „Sama wspinaczka jest kontemplacyjna”, a według Romana Rogowskiego: „Jest Misterium, a jej przeżywanie jest mistyką” (cyt. za: Rogowski, 1995, s. 178).

Reinhold Messner, uważany za najwybitniejszego współczesnego alpinistę, stwierdził, że podczas swego słynnego solowego wejścia na najwyższy szczyt Ziemi zrealizował „zespolenie (…) z Mount Everestem” (1998, s. 194).

Niektórzy, jak Messner (1998, s. 53), doświadczyli mistycznej ciszy gór. O ciszy mistycznej jako jednej z cech przeżywania absolutu pisali znani mistycy: Walentyn, Plotyn, Grzegorz z Nyssy, Pseudo‑Dionizy Areopagita, Izaak Syryjski, Śankara i Abu Jazid al‑Bistami (Awierincew, 1988, s. 335; Rosen, 1994, s. 276; Ansari, 1983, s. 38).

Walter Bonatti nazwał niektóre swoje doświadczenia podczas wspinaczki stanami naturalnej łaski, ukazującej ogromny, naturalny potencjał, ukryty w ludzkiej naturze (O’Connell, 1997, s. 95). Alvin Plantinga (1983, s. 51–52), przeciwnie, uważa wspinaczkę za formę kontaktu z Bogiem i oddawania mu czci. Jeszcze inni odczuwają:

• bliskość Boga (Tenzing, 1957, s. 289; Plantinga, 1983, s. 51; Rogowski, 1995, s. 43, 303; Potterfield, 1999, s. 55),

• bliskość „Absolutu” (Rogowski, 1995, s. 303) bądź bliskość „Tajemnicy i Sacrum” (Rogowski, 1995, s. 217).

Ponieważ sacrum jest ambiwalentne, to jego doświadczenie dla jednych może wiązać się z miłością, a dla innych z nienawiścią. Piotr Korczak, który w środowisku alpinistów ma pseudonim „Szalony”, zwierzył się:

Klasyczny mistyk w swoim doświadczeniu łączy się z kosmiczną miłością, bezosobowym oceanem etc. Ja w swoich objawieniach zespalam się z Nienawiścią. Nienawiść jest właściwie miłością, ale o przeciwnym wektorze, tym szlachetniejszą od tej ostatniej, że nie oczekuje niczego w zamian. (…) Nienawiść, kosmiczna pasja i wściekłość jest doskonałym stymulatorem (Prokopek, 1987, s. 51).

Znajduje to analogię w tradycji hinduskiej, w której mówi się o czci zabarwionej nienawiścią (skt. dwesza‑bhakti): „Wróg Boga nienawidzi Boga tak mocno, że nie może myśleć o niczym innym. Bóg nieustannie wchłania jego myśli”, a następnie nienawiść zostaje poprzez łaskę przemieniona w miłość (Lipner, 1994, s. 317)2.

Zdaniem Andrzeja Matuszyka (1998, s. 82) „góry wysokie (…) są takim wyjątkowym miejscem, w którym mogą być człowiekowi dostępne jakieś szczególne, gdzie indziej niemożliwe doznania o charakterze «odmiennych stanów świadomości», osobliwe odczuwanie obecności istot z innych wymiarów bytu”. W jego przekonaniu: „wyrażają one wartość gór jako przestrzeni sakralnej, przestrzeni, w której zdarzają się rzeczy ponadnaturalne”.

Małe i wielkie inicjacje. Aktywna wyobraźnia w działaniu

Zenon Waldemar Dudek

Doświadczenie inicjacji jest przeżyciem granicznym, którego rezultatem jest nowa organizacja osobowości. W tym procesie przemianie ulegają funkcje ego oraz struktura całej psychiki. Istotą przemiany psychicznej nie jest jedynie ilościowy wzrost świadomości, lecz wypracowanie wyższej formy dialogu struktury „ja” z nieświadomością. Przemiana osobowości na linii życia (według Junga – indywiduacja) to proces swego rodzaju „kulturalizacji ego”. Dzięki inicjacji (kulturalizacji) ego wkracza na drogę wewnętrznego bohatera, o czym mówią symbole i mity kulturowe. Świadomość bohatera konfrontuje się z doświadczeniami granicznymi, zdobywa wgląd w siebie i w rzeczywistość. Ważną umiejętnością na tej drodze, tak w życiu, jak i praktyce terapeutycznej, jest aktywna wyobraźnia.

Słowa klucze: aktywna wyobraźnia, ego, wewnętrzny bohater, indywiduacja, inicjacja, doświadczenia graniczne, wgląd.

Fenomen duchowości ateistycznej

Tomasz Olchanowski

Artykuł przedstawia paradoksalną naturę doświadczenia mistycznego i duchowości. Doświadczenie mistyczne to archetypowe przeżycie, niezależne od wyznania i światopoglądu. Ale duchowość jest podstawą umysłu i materii. Tym samym jest podstawą religii, filozofii i sztuki. W wieku XX i XXI niezwykle sugestywne opisy mistycznych doświadczeń można znaleźć w pracach ateistów. Proces wyzwolenia od wiary lub decyzja o porzuceniu własnej kultury mogą być również wspaniałą podróżą duchową.

Słowa klucze: duchowość, doświadczenie mistyczne, duchowa intuicja, ateizm, immanencja, bezkres, zaślubiny ze światem.

Inicjacja w szaleństwo

Jacek Sieradzan

Religie dualistyczne oraz terapie psychologiczne i psychiatryczne nie wyzwalają człowieka z szaleństwa. Nie czyni też tego konsumeryzm, dominująca obecnie na Zachodzie ideologia. Religie dualistyczne (judaizm, chrześcijaństwo, islam) chcą wyzwalać człowieka z grzechów, psychiatrzy z jednostek chorobowych, psychoanalitycy z kompleksów, a konsumeryzm z nędzy. Z szaleństwa może wyzwolić tylko dogłębna przemiana wewnętrzna, o której wspominali Dżiddu Krisznamurti, U.G. Krisznamurti i Stachura, polegająca na rozpoznaniu nieistnienia ego, duszy, ducha etc. jako źródła osobniczego egoizmu. Osoby zdiagnozowane przez psychiatrów jako chore psychiczne, w tym wielcy artyści – Nietzsche, Niżyński, Artaud i Stachura – to przedstawiciele szalonej mądrości, a nie szaleńcy.

Słowa klucze: szaleństwo, płynność granic, terapia, narcyzm, wyzwolenie, geniusz, religia, konsumeryzm, psychiatria.

O miłości od pierwszego spojrzenia – Romeo i Julia

Jadwiga Wais

Pierwsze spotkanie Romea i Julii Szekspir ukazał w konwencji nocnego objawienia religijnego. Kochankowie doświadczają przeżycia nieziemskiego światła i jasności. Ostatnia scena, po nocy poślubnej, gdy młodzi małżonkowie żegnają się na zawsze, urosła do rangi współczesnego mitu. Słusznie została uznana za najpiękniejszą scenę miłosną w dziełach Szekspira i literatury.

Słowa klucze: miłość, światło, Romeo, Julia.

O Śmierci‑Siostrze

Urszula Benka

Tematem jest tutaj śmierć oglądana z perspektywy koszmaru bólu i samotności, ale także
z perspektywy baśni i mitu. Istotą doświadczenia danego przez Siostrę‑Śmierć jest wolność, a nawet radość umierania, jako jedna z gier Homo Ludens.

Słowa klucze: baśń, śmierć, wolność, umieranie, antropologia przemiany.

Wewnętrzny bohater na drodze inicjacji i indywiduacji

Zenon Waldemar Dudek

Droga indywiduacji jest specjalnym procesem transformacji świadomości ze stanu dziecięcego do stanu dorosłości. Dorosły człowiek potrzebuje nowej formy, jak też nowej struktury świadomości. Zmiana myślenia i odczuwania, zmiana aktywności społecznej i postawy moralnej, zachodząca podczas tego procesu, jest inicjacją do nowego etapu życia psychicznego.

Artykuł charakteryzuje główne inicjacje psychiczne: od stanu pierwotnego (Niewiniątko) do dorosłych ról i wzorców zachowań: Sieroty, Męczennika, Wędrowca, Wojownika, Maga. Wzorce te można obserwować w życiu psychicznym człowieka i dramatycznym życiu bohaterów kulturowych.

Słowa klucze: wewnętrzny bohater, indywiduacja, inicjacja, wzorce zachowań, Sierota, Męczennik, Wędrowiec, Wojownik, Mag.

Przeżycia psychiczne, religijne i mistyczne podczas wspinaczki wysokogórskiej

Jacek Sieradzan

Niniejszy artykuł ukazuje związki zachodzące między alpinizmem (a zwłaszcza jego ekstremalną postacią, himalaizmem) oraz przeżyciami o charakterze psychicznym, religijnym i mistycznym. Dotychczas uczeni pomijali ten temat milczeniem. Celem artykułu jest pokazanie, że przeżycia powstające w warunkach skrajnego wyczerpania fizycznego i psychicznego organizmu są analogiczne do przeżyć mistyków, znanych z pism religijnych. Został on oparty na książkach i artykułach napisanych przez samych alpinistów i himalaistów, przez ludzi, którzy z nimi rozmawiali, jak również przez naukowców prowadzących naukowe badania nad zachowaniem organizmu człowieka w sytuacjach ekstremalnych. Głównym odkryciem autora jest ukazanie możliwości indukcji odmiennych stanów świadomości i przeżyć mistycznych podczas wspinaczki. Artykuł nawiązuje do poglądów tych alpinistów, którzy uznają wspinaczkę za duchową ścieżkę, a nawet za jedną z religii.

Słowa kluczowe: sacrum, alpinizm, himalaizm, przeżycia mistyczne, odmienne stany świadomości, halucynacje.

Kulturowe znaczenie łowów na dzika w europejskich społecznościach pradziejowych i starożytnych

jerzy Tomasz Bąbel

Artykuł dotyczy znaczenia i symboliki dzika w kulturze i rytuałach społeczności pradziejowych i starożytnych w Europie. Łowy na to zwierzę były ważną próbą inicjacji heroicznych i królewskich, w których dzik symbolizował archetyp Cienia.

Słowa klucze: dzik, łowy, symbolika, herosi i królowie, inicjacje.

Hermes Hermafroditos. W poszukiwaniu archetypowego symbolu homoerotyzmu

Paweł Fijałkowski

Hermes był bogiem pośrednikiem, łączącym to, co najwyższe, z tym, co najniższe, utrzymującym jedność wszechświata i jego trwanie w ruchu. Naturę Hermesa cechowało nie tylko zespolenie pierwiastka męskiego z żeńskim, lecz także aktywność seksualna wobec przedstawicieli obu płci. Analiza pozwala nam uznać najważniejszy z symboli Hermesa, kaduceusz, za archetypowy symbol erotycznej więzi osób tej samej płci. Sam zaś Hermes jawi się nam jako archetyp integrującego i twórczego potencjału zawartego w androgynii i wyzwalanego przez homoerotyzm.

Słowa klucze: Hermes, androgynia, archetypowy symbol, homoerotyzm.

Dziady jako rytuał przejścia

Martyna Chrześcijańska

Artykuł jest propozycją odczytania jednego z najbardziej znanych dzieł Adama Mickiewicza, Dziadów, przez pryzmat innych zjawisk kulturowych, takich jak szamanizm czy działalność antycznych aojdów, a także samego życia i procesów psychicznych autora. W samej Wielkiej Improwizacji możemy odnaleźć strukturę rytuału przejścia, a także improwizacji o charakterze profetycznym. Śledzenie wątków biograficznych, a także analogicznych zjawisk kulturowych przy zastosowaniu metodologii antropologicznej pozwala na przyjrzenie się twórczości Mickiewicza w szerszym kontekście. Rezultatem tych poszukiwań jest także ukazanie, dlaczego właśnie dramat jest szczególnie odpowiednią matrycą dla projekcji procesów psychicznych o charakterze inicjacyjnym.

Słowa kluczowe: szamanizm, psychologia Jungowska, dramat, inicjacja, rytuał przejścia.

Rytuał odrodzenia Lorda Voldemorta w powieści Harry Potter i Czara Ognia a jego literackie pierwowzory

Artur Rumpel

Artykuł przedstawia możliwą genezę opisu rytuału odrodzenia Lorda Voldemorta, zawartego w powieści Joanne K. Rowling Harry Potter i Czara Ognia. Zestawia szereg podobnych rytuałów odrodzenia czarnoksiężnika, pochodzących z europejskiego folkloru i literatury pięknej, a konkretnie: egipskiego mitu, alchemicznego traktatu, egzemplów kaznodziejskich, polskiej legendy, węgierskiej baśni, ballady Mickiewicza i powieści Kraszewskiego. Nie podejmując się rozstrzygania, czy któryś z tych utworów mógł być inspiracją dla Rowling, autor dokonuje analizy porównawczej paralelnych wątków. Wykazuje daleko idące podobieństwa między nimi, tak w formie, jak i w przesłaniu.

Słowa klucze: Voldemort, Harry Potter, Rowling, Mickiewicz, Twardowski, Kraszewski, Ozyrys.

Idea tolerancji w XVII‑wiecznej Europie

Jerzy Kolarzowski

W XVI wieku Rzeczpospolita Polska uniknęła kataklizmu wojen religijnych. Stąd też
w następnym wieku z ośrodków socynianizmu popłynęły oryginalnie sformułowane argumenty na rzecz idei tolerancji. Głosił je przede wszystkim Jan Crell w traktacie O wolności sumienia (1637), a także Samuel Przypkowski i Jonasz Szlichtyng w rozlicznych pismach.

Piśmiennictwo Braci Polskich jest niezaprzeczalnym świadectwem postępu dokonującego się w nowożytnej Europie, a polegającego na ewolucji argumentacji natury religijnej w kierunku argumentacji postrzeganej w perspektywie czysto etycznej, politycznej, historycznej i racjonalistycznej.

Słowa klucze: I Rzeczpospolita Polska, wiek XVII, Jan Crell, socynianizm, ewolucja świadomości religijnej ku politycznej i historycznej.

Ida Pawła Pawlikowskiego – historia nieoczywista

Karina Filak

W tekście Ida – historia nieoczywista kluczowa jest próba interpretacji głośnego filmu Pawła Pawlikowskiego w kontekście doświadczenia inicjacyjnego. Tytułowa bohaterka
w decydującym dla jej przyszłości momencie otrzymuje od matki przełożonej zadanie odszukania swojej jedynej krewnej – jest to warunek przyjęcia święceń zakonnych.

Podjęta przez Idę podróż ma wymiar symboliczny. Spotkanie z ciotką okazuje się dla niej jedyną okazją do poznania trudnej historii własnej rodziny, do obserwowania życia toczącego się poza klasztornymi murami, do poszukiwań własnej tożsamości.

Słowa klucze: inicjacja, wyzwanie, podróż, wiara, Kościół, tożsamość, kobieta, przemiana, dojrzewanie.

O Autorach

Jerzy Tomasz Bąbel – dr n. hum., ukończył studia na Wydziale Historii UW. Pracował w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie oraz w Muzeum Historyczno‑Archeologicznym w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie pełnił funkcję dyrektora oraz z‑cy dyrektora muzeum ds. Rezerwatu Archeologiczno‑Przyrodniczego „Krzemionki Opatowskie”. Kierował pracami wykopaliskowymi na stanowiskach archeologicznych w Krzemionkach (www.krzemionki.pl) oraz na Wyżynie Sandomierskiej. Brał udział w licznych pracach archeologicznych w kraju i za granicą. Uczestniczył w międzynarodowych ekspedycjach wykopaliskowych w Bułgarii, Finlandii, USA, Tadżykistanie i Turkmenistanie. Autor wielu ekspozycji muzealnych i scenariuszy wystaw. Pomysłodawca, orędownik i współwykonawca podziemnej trasy ekspozycyjnej w neolitycznych kopalniach w Krzemionkach. Autor książek: Reinkarnacja. Z dziejów wierzeń Europy przedchrześcijańskiej (2009), Cmentarzyska społeczności kultury mierzanowickiej na Wyżynie Sandomierskiej. Cz. 1: Obrządek pogrzebowy (2013), przewodnika Krzemionki. Pomnik historii, rezerwat, muzeum (2013; wyd. ang. 2014), i około 200 artykułów, prac naukowych i popularnonaukowych.

Urszula M. Benka – urodzona we Wrocławiu. Doktor nauk humanistycznych, w latach 2012–2013 wykładała we Wrocławskiej Szkole Fotografii AFA oraz Studium Fotograficznym Phobos. Obecnie prowadzi „Dziedzictwo Kulturowe” na V roku pedagogiki na Uniwersytecie Zielonogórskim. Ceniona poetka, prozaik, eseistka, krytyk sztuki, Znawczyni problematyki dotyczącej mitu (wkrótce np. eseje w „Akcencie” oraz esej towarzyszący wydaniu Misterium solitera Beaty P. Klary. Zamieszczana we wszystkich ważniejszych antologiach literatury polskiej, w tym monumentalnej Karla Dedeciusa. Kilkakrotnie wyróżniona przez Fundację Kultury (proza i eseje), nagradzana stypendiami we Francji i Niemczech. Członek nowojorskiego oddziału PEN Club. Była redaktorem literackim kwartalnika „Format”. Obecnie współredaguje literackie pismo „Metafora”. Przez wiele lat miała stały felieton w „Akcencie”, „Formacie Literackim”, „Odrze”, „Akancie”, „Autografie” i „Opcji na Prawo”, następnie w „Przejaśnieniach” i „Ricie Baum”. Tłumaczona na angielski, chiński, chorwacki, czeski, fiński, francuski, niemiecki, rosyjski, szwedzki. W bieżącym roku ukaże się nakładem Zaułka Wydawniczego „Pomyłka” jej nowy tomik Naga małpa, a w „Miniaturze” drugie wydanie opowiadań pt. O. Gotowa do wydania jest powieść Magdalena. W przygotowaniu powieść historyczna z lat II wojny światowej.

Tomasz Bohajedyn – grafik i rysownik, autor tekstów. Studia ukończył na Wydziale Historii UJ. Obecnie jest rysownikiem polskiej edycji „Le Monde diplomatique”. Rysunki, grafiki i teksty publikuje również w „ALBO albo” „Gazecie Wyborczej”, „Krytyce Politycznej”, „Lodołamaczu”, „Midraszu”, „Przekroju”, „Ricie Baum” i berlińskim „floppy myriapoda”. Miał kilkanaście wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Klubie Polskich Nieudaczników w Berlinie, w Le Madame w Warszawie, w Falansterze we Wrocławiu oraz na festiwalach sztuki współczesnej Kontrapunkt w Szczecinie i Labirynt we Frankfurcie. Autor pięciu ilustrowanych książek poetyckich: Kongo (2007), Spaghetti western (2008), Osad (2010), Liga zwalczania śmierci pozornej (2012), Las idzie (2012).

Martyna Chrześcijańska – absolwentka kulturoznawstwa oraz filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się psychologią jungowską, szczególnie rolą przestrzeni w procesie psychoterapeutycznym, a także antropologią widowisk, psychologią międzykulturową oraz fenomenologią. W trakcie szkolenia z psychologii analitycznej.

Zenon Waldemar Dudek – psychiatra, zajmuje się psychoterapią indywidualną, psychologią osobowości i psychologią kultury; autor artykułów i książek z zakresu psychologii jungowskiej, psychoterapii, psychologii kultury – m.in. Psychologia integralna Junga (1995; 2006), Jungowska psychologia marzeń sennych (1997; 2007; 2010), Podstawy psychologii Junga (2002; 2006), Psychologia mitów greckich (rozmawia M. Jaszewska; 2013). Współautor książki Psychologia kultury (2005; 2008) oraz podręcznika psychoterapii Psychoterapia. Teoria (2005) i Psychoterapia. Szkoły i metody (2011). Redaktor książki Doświadczenia graniczne i transkulturowe (2013), współredaktor zbioru tekstów pt. Spotkania z Jungiem (2007). Redaktor naczelny i wydawca „ALBO albo”.

Paweł Fijałkowski – archeolog i historyk, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie; zajmuje się dziejami Żydów w dawnej Polsce (X–XVIII w.), historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza oraz homoerotyzmem w starożytnej Grecji i Rzymie. Autor książek: Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym (2007), Homoseksualizm. Wykluczenie – transgresja – akceptacja (2009), Homoseksualność daleka i bliska. Słowa – mity – symbole (2014).

Karina Filak – absolwentka psychologii UJ, ukończyła Szkołę Psychoterapii Psychodynamicznej w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym. Zajmuje się diagnozą i terapią pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi, depresją, zaburzeniami osobowości. Interesuje się filmem jako mitotwórczą, terapeutyczną, aktualnie najbardziej powszechną dziedziną sztuki.

Jerzy J. Kolarzowski – dr hab., profesor nadzw. UPH w Siedlcach (Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych). Zainteresowania: historia instytucji życia publicznego i prywatnego, myśl etyczna i religijna Europy (zwłaszcza okresu reformacji). Bada nieoficjalne nurty i idee inspirujące kulturę europejską w starożytności, w czasach reformacji i współcześnie. Dodatkowe kwalifikacje: Master of Art of NLP. Autor książek: Filozofowie i mistycy. Na drogach neoplatonizmu (2005), Idea praw jednostki w pismach Braci Polskich. U narodzin nowożytnej koncepcji praw człowieka (2009).

Tomasz Olchanowski – dr nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Psychoanalizy i Myśli Humanistycznej Uniwersytetu w Białymstoku. Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach historii kultury i rozwoju cywilizacji, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji psychicznej człowieka, źródłach filozofii, problematyce przemiany duchowej. Autor książek: Jungowska interpretacja mitu ojca w prozie Brunona Schulza (2001), Psychologia pychy (2003), Duchowość i narcyzm (2006), Wola i opętanie (2008, wyd. 2 poszerzone 2010) i kilkudziesięciu artykułów z tego zakresu.

Artur Rumpel – urodził się w 1975 roku w Rybniku i w tym też mieście mieszka obecnie. Jest farmaceutą i etnologiem, a także konserwatywnym publicystą. Skupia się na antropologii religii, antropologii literatury i etnobotanice. Jest autorem książek: Religie w Polsce oraz Ludzie i religie w Polsce, a także licznych artykułów naukowych i publicystycznych w różnych czasopismach i Internecie. Prowadzi blog „Kultura Okiem Svetomira”. Jest żonaty, ma dwoje dzieci.

Jacek Sieradzan – historyk religii, buddolog, tłumacz. Autor wielu przekładów z literatury buddyjskiej i poezji współczesnej, m.in. Buddyzm (1987), Drogi karmy i ścieżka Dharmy. Antologia poezji buddyjskiej Ameryki (1993), Śmierć i umieranie. Tradycja tybetańska (1994), Buddyjska wizja śmierci i umierania (1997), Życie po życiu w Tybecie (1997), oraz zbiorów esejów: Starożytna mądrość a nauka współczesna (1993), Buddologia w Polsce (1993), Przekroczyć próg mądrości (1997). Autor trylogii o szaleństwie religijnym: Szaleństwo w religiach świata (2005) oraz Od kultu do zbrodni: Ekscentryzm i szaleństwo w religiach w XX wieku (2006), niewydanego słownika Boskie szaleństwo oraz książek Jezus Magus. Pierwotne chrześcijaństwo w kręgu magii (2006), Sokrates magos (2011), Sokrates nieznany (2011).

Jadwiga Wais – dr, socjolog, adiunkt w Zakładzie Humanistycznych Nauk Lekarskich Akademii Medycznej we Wrocławiu. Zajmuje się zagadnieniami z dziedziny antropologii przemiany duchowej (pogranicze filozofii, psychologii, socjologii, mitologii, baśni i literatury pięknej). Autorka książek: Gilgamesz i Psyche (2001), Ścieżki baśni (2006), Bracia Grimm i Siostra Śmierć (2014). Publikowała artykuły w „ALBO albo”, „Studiach Filozoficznych”, „Przeglądzie Filozoficznym”, „Etyce”, „Kontekstach”, „Świecie Psychoanalizy”.

Urszula M. Benka – urodzona we Wrocławiu. Doktor nauk humanistycznych, w latach 2012–2013 wykładała we Wrocławskiej Szkole Fotografii AFA oraz Studium Fotograficznym Phobos. Obecnie prowadzi „Dziedzictwo Kulturowe” na V roku pedagogiki na Uniwersytecie Zielonogórskim. Ceniona poetka, prozaik, eseistka, krytyk sztuki, Znawczyni problematyki dotyczącej mitu (wkrótce np. eseje w „Akcencie” oraz esej towarzyszący wydaniu Misterium solitera Beaty P. Klary. Zamieszczana we wszystkich ważniejszych antologiach literatury polskiej, w tym monumentalnej Karla Dedeciusa. Kilkakrotnie wyróżniona przez Fundację Kultury (proza i eseje), nagradzana stypendiami we Francji i Niemczech. Członek nowojorskiego oddziału PEN Club. Była redaktorem literackim kwartalnika „Format”. Obecnie współredaguje literackie pismo „Metafora”. Przez wiele lat miała stały felieton w „Akcencie”, „Formacie Literackim”, „Odrze”, „Akancie”, „Autografie” i „Opcji na Prawo”, następnie w „Przejaśnieniach” i „Ricie Baum”. Tłumaczona na angielski, chiński, chorwacki, czeski, fiński, francuski, niemiecki, rosyjski, szwedzki. W bieżącym roku ukaże się nakładem Zaułka Wydawniczego „Pomyłka” jej nowy tomik Naga małpa, a w „Miniaturze” drugie wydanie opowiadań pt. O. Gotowa do wydania jest powieść Magdalena. W przygotowaniu powieść historyczna z lat II wojny światowej.

Tomasz Bohajedyn – rysownik w polskiej edycji „Le Monde diplomatique”; publikuje również w wielu innych czasopismach w kraju i za granicą: w „Midraszu”, „Ricie Baum”, „Kresach” i „Op. cit.”. Wystawiał między innymi w Klubie Polskich Nieudaczników w Berlinie, na Rozbracie w Poznaniu, w Le Madame w Warszawie, w Galerii Teatru Komuna Otwock, w Galerii Officyny w Szczecinie i w Galerii Garbary 48 w Poznaniu. Opublikował tomiki Kongo (2007), Spaghetti western (2008), Osad (2010), Las idzie (2012). Od 2014 roku także wydawca – krakowskie wydawnictwo Cztery Strony.

Martyna Chrześcijańska – absolwentka kulturoznawstwa oraz filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się psychologią jungowską, szczególnie rolą przestrzeni w procesie psychoterapeutycznym, a także antropologią widowisk, psychologią międzykulturową oraz fenomenologią. W trakcie szkolenia z psychologii analitycznej.

Zenon Waldemar Dudek – psychiatra, psychoterapeuta, twórca programu dla liderów „Linia życia”, autor i współautor publikacji z zakresu psychologii Junga, psychologii kultury i psychologii marzeń sennych (Psychologia integralna Junga, Jungowska psychologia marzeń sennych, Psychologia mitów greckich, Psychoterapia. Teoria i Psychoterapia. Szkoły i metody). Redaktor naczelny pisma „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”. Organizator Forum Inspiracji Jungowskich. Powołał Fundację Instytut Psychologii i Kultury ERANOS, której celem jest łączenie świata nauki, a zwłaszcza psychologii, ze światem kultury. Prowadzi szkolenia i mentoring dla liderów (rozwój osobisty, strategie przywództwa).

Paweł Fijałkowski – archeolog i historyk, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie; zajmuje się dziejami Żydów w dawnej Polsce (X–XVIII w.), historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza oraz homoerotyzmem w starożytnej Grecji i Rzymie. Autor książek: Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym (2007), Homoseksualizm. Wykluczenie – transgresja – akceptacja (2009), Homoseksualność daleka i bliska. Słowa – mity – symbole (2014), Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm. Niezwykłe wątki europejskiej tożsamości (2016).

Karina Filak – absolwentka psychologii UJ, ukończyła Szkołę Psychoterapii Psychodynamicznej w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym. Zajmuje się diagnozą i terapią pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi, depresją, zaburzeniami osobowości. Interesuje się filmem jako mitotwórczą, terapeutyczną, aktualnie najbardziej powszechną dziedziną sztuki.

Jerzy J. Kolarzowski – dr hab., profesor nadzw. UPH w Siedlcach (Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych). Zainteresowania: historia instytucji życia publicznego i prywatnego, myśl etyczna i religijna Europy (zwłaszcza okresu reformacji). Bada nieoficjalne nurty i idee inspirujące kulturę europejską w starożytności, w czasach reformacji i współcześnie. Dodatkowe kwalifikacje: Master of Art of NLP. Autor książek: Filozofowie i mistycy. Na drogach neoplatonizmu (2005), Idea praw jednostki w pismach Braci Polskich. U narodzin nowożytnej koncepcji praw człowieka (2009).

Tomasz Olchanowski – dr hab., adiunkt w Katedrze Teorii Wychowania i Antropologii Pedagogicznej Uniwersytetu w Białymstoku (wcześniej w Zakładzie Psychoanalizy i Myśli Humanistycznej). Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach historii kultury i rozwoju cywilizacji, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji psychicznej człowieka, źródłach filozofii, problematyce przemiany duchowej. Autor książek: Jungowska interpretacja mitu ojca w prozie Brunona Schulza (2001), Psychologia pychy (2003), Duchowość i narcyzm (2006), Wola i opętanie (2008, wyd. 2 posz. 2010), Pedagogika a paradygmat nieświadomości (2013), Kultura manii (2016) i kilkudziesięciu artykułów.

Artur Rumpel – urodził się w 1975 roku w Rybniku i w tym też mieście mieszka obecnie. Jest farmaceutą i etnologiem, a także konserwatywnym publicystą. Skupia się na antropologii religii, antropologii literatury i etnobotanice. Jest autorem książek: Religie w Polsce oraz Ludzie i religie w Polsce, a także licznych artykułów naukowych i publicystycznych w różnych czasopismach i Internecie. Prowadzi blog „Kultura Okiem Svetomira”. Jest żonaty, ma dwoje dzieci.

Jacek Sieradzan – historyk religii, buddolog, tłumacz. Autor wielu przekładów z literatury buddyjskiej i poezji współczesnej, m.in. Buddyzm (1987), Drogi karmy i ścieżka Dharmy. Antologia poezji buddyjskiej Ameryki (1993), Śmierć i umieranie. Tradycja tybetańska (1994), Buddyjska wizja śmierci i umierania (1997), Życie po życiu w Tybecie (1997), oraz zbiorów esejów: Starożytna mądrość a nauka współczesna (1993), Buddologia w Polsce (1993), Przekroczyć próg mądrości (1997). Autor trylogii o szaleństwie religijnym: Szaleństwo w religiach świata (2005) oraz Od kultu do zbrodni: Ekscentryzm i szaleństwo w religiach w XX wieku (2006), niewydanego słownika Boskie szaleństwo oraz książek Jezus Magus. Pierwotne chrześcijaństwo w kręgu magii (2006), Sokrates magos (2011), Sokrates nieznany (2011).

Jadwiga Wais – dr, socjolożka, antropolożka baśni i przemiany duchowej. Zajmuje się zagadnieniami z pogranicza filozofii, psychologii, socjologii, psychoanalizy, mitologii, baśni i literatury pięknej. Autorka wielu artykułów oraz książek: Gilgamesz i Psyche (2001), Ścieżki baśni (2007), Bracia Grimm i Siostra Śmierć (2014), Szekspir 401 (2017).